Klapschaats

Oorsprong

Aan het einde van de 19de eeuw werden in het buitenland reeds experimenten met schaatsen uitgevoerd om de afwikkeling van de slag zo natuurlijk mogelijk te laten verlopen. Dit werd gedaan door de voetplaat flexibel te maken.

In Engeland werd in 1884 patent verleend op een door de spijkermaker Charles Corneby ontworpen schaats, waarvan de voetplaat in het midden kon scharnieren. In 1891 volgt de Amerikaan John Diedrich Freese met een soortgelijk ontwerp en in 1894 de Duitser Karl Hannes uit Oberbayern met een schaats met veersyteem onder de tenen. Deze systemen was echter telkens een kort leven beschoren.

Pas in 1982 is het de hoogleraar Van Ingen Schenau, verbonden aan de faculteit bewegingsleer van de Vrije Universiteit in Amsterdam, die het systeem van een klapschaats verder ontwikkelt, waarbij de hak van de gewone hoge noor bij het afwikkelen van de streek los komt van de schenkel. Pas na 1996 is de klapschaats nationaal en internationaal doorgebroken als enkele Nederlandse toprijders op de klapschaats successen behalen.

Omschrijving

De klapschaats is in feite een hoge noor met één, scharnierend, bevestigingspunt tussen de schenkel en de schoen. De huidige klapschaatsen zijn technisch steeds verder ontwikkeld. De firma sKates4All in Stadskanaal heeft een uniform klapsysteem gemaakt dat op iedere schaatsschoen bevestigd kan worden.

Bron

Van Glis tot Klapschaats, 2001