Page 28 - Demo

Persoonlijk heb ik mij afgevraagd of wij niet te oppervlakkig bezig zijn te verzamelen, m.a.w. om het alleen maar bezitten van oude schaatsen.Verder moedigt hij de verzamelaars aan contact met elkaar te zoeken; als er aanleiding mocht zijn voor verdere actie zal hij van zich laten horen.De tekst in zijn geheel komt niet negatief over, maar wat een contrast met de jubeltonen en hoogdravende ambities van een jaar eerder! Over een volgende bijeenkomst wordt niet gerept en die zou er in 1976 ook niet komen. Helaas zijn de enqu%u00eate en de antwoorden daarop niet boven water gekomen. Jammer, want we hadden graag willen weten of Gerard in d e vragenlijst een voorstel voor De Poolster als naam voor de verzamelkring had verpakt.Hedman reageert per brief en pleit er bij Gerard voor de kennis die binnen de groep verzamelaars bestaat meer op papier te zetten.Anrie Broere is inmiddels begonnen aan een inventarisatie van de schaatsen in het Nederlands Openlucht Museum in Arnhem. Hij zal zich in dat %u2018oppervlakkig bezig zijn%u2019 van Gerard zeker niet hebben herkend. Damesblad blijkt Margriet te zijnTeun Sluis verschijnt in februari 1976 bijna paginagroot in de rubriek Margriet Verzamelclub van het bekende weekblad voor vrouwen en meisjes. Afbeelding op volgende paginaDit is hoogstwaarschijnlijk het artikel i n h et %u2018damesblad%u2019 waarvan Gerard zich later abusievelijk herinnert dat het de eerste aanzet tot de verzamelkring was. Leo Wouters leest het artikel en zoekt contact met Teun.AanstekelijkLater dat jaar exposeert Teun in het Gemeenschapshuis in Bolsward. Gauke Bootsma en zijn vrouw Gretha bezoeken de tentoonstelling en zijn meteen verkocht: ze gaan schaatsen verzamelen!Verzamelen midden jaren zeventigWiebe Wijnja was nog niet aangesloten bij de kring, maar verzamelde al wel. Terugkijkend:In die tijd was de schaats nog geen verzamelobject. Met name na een lange vorstloze winter gingen de schaatsen op zolder, gingen roesten, er kwam houtworm, de gebruikers werden ouder %u00e9n er was geen handel in. Als ik in die tijd bij een antiekwinkel om oude schaatsen vroeg kreeg ik dikwijls als antwoord, gniffelend: %u2018%u2026nee, wel een paar scheve schaatsen, maar dat bedoelt u misschien niet %u2026?%u2019In de jaren 1975 tot 1978 kwam er m%u00e9%u00e9r aandacht in musea, boeken, tentoonstellingen voor het onderwerp winter, ijs, schaatsen.Ik was in het weekend w%u00e9l actief met mijn hobby. Vaak in gezelschap van mijn oudste zoon. Vanaf circa 1977 was er %u2019s zaterdags in de bloemenveilinghal in Eelde een grote rommelmarkt. Daar ging ik %u2019s ochtends vroeg, rond 6 uur, heen en zocht naar oude schaatsen. Die waren er maar weinig: het was in die tijd nog niet een gevraagd product. Als je wat vond dan was het goedkoop: er was nog geen vraag of aanbod en dus ook geen prijs. Wel kreeg ik ten antwoord dat men wilde uitkijken. Zo kwam op gang dat er vraag kwam %u00e9n ook aanbod. De prijzen liepen op, maar dat bracht nog meer mensen op het idee om die schaatsen niet meer weg te gooien, maar er geld voor te krijgen bij de scharrelaars enuiteindelijk bij de verzamelaars. Er kwamen meer verzamelaars. Sommigen boden een hoge prijs, je kreeg ook min of meer vaste kontakten tussen handelaar en verzamelaar.