Elfstedentocht 1963

Enquête H.Visser

Naam: Hans Visser
Woonplaats: Van Oldebarneveltlaan 35 Hilversum
Leeftijd: 29
Beroep: electrotechnisch wikkelaar
Starttijd: 6.30 uur
Finish: 22.30 uur
Rijtijd: 16 uur

Hans Visser schaatste voor de Elfstedentocht zo'n 400 kilometer en deed aan conditietraining. In de Zaasntreek reed hij de 100 kilometerlange Molentocht en bij Deventer schaatste hij ook een toertocht van die afstand. Visser oefende ook op de pas geopende Jaap Edenbaan in Amsterdam. Hij voetbalde bij 't Gooi in het derde en hij trainde er de welpen. Zomers speelde hij  honkbal bij OSO. Visser was 29 jaar toen hij zijn debuut in de Friese Tocht der Tochten maakte. Hij schaatste op Viking noren en had onderweg geen lichamelijke problemen of zware inzinkingen. Twee dagen na de tocht was hij alweer helemaal hersteld. Hij was al jaren van plan om aan de Elfstedentocht mee te doen en omdat hij flink getraind had was hij vol vertrouwen in de goede afloop van start gegaan. Zijn broers Jaap en Hans gingen ook van start, maar haalden de finish niet.

De volgende dag ging hij met de trein naar huis en fietste van het station Hilversum naar de Van Oldebarneveldtlaan, waar hij woonde. De buren hadden een groot'spandoek opgehangen: 'Leve de Elfstedenbedwinger'. Toen hij van zijn fiets stapte stormden familie, buren en vrienden op hem af om hem te feliciteren. 'Het drong toen pas tot mij door dat ik kennelijk iets bijzonders had gepresteerd,' zei hij tegen een verslaggever van De Gooi-en Eemlander. Bovendien zat binnen burgemeester Boot van Hilversum op hem te wachten om hem ook te feliciteren.

Hij schreef:
Ervaringen heb ik voldoend opgedaan. Ten eerste heb ik de Fries beter leren kennen. Ik heb een paar zeer plezierige dagen door gebracht bij de familie Dijkstra in Leeuwarden. Erg meelevende mensen. Met raad en daad stonden ze klaar. Ik geloof dat met deze tocht er toch wel weer diverse vriendschapsbanden gesloten zijn.

Ten tweede het schaatsen zelf. Misschien had ik mijn dag maar ik draaide bijzonder goed. In de eerste 100 kilometer was er geen vuiltje aan de lucht.

Flink door gereden. Van de ene groep op de andere gesprongen en toen ik  in Bolsward aan kwam stonden daar al veel bekenden die de strijd al hadden gestaakt. Door vermoeidheid of bevriezing.

De tweede helft was zwaarder. Niet gezellig meer. Af en toe een ploegje van een man of vijf. Een harde wind maar het ergste waren de besneeuwde ijsbanen. Ik heb wat ervaringen betreft niet zo veel meer te zeggen. De laatste tien kilometer kon er niet meer geschaatst worden.

Dit traject moest ingesloten ploeg gelopen worden. Daar het voor één of twee personen te gevaarlijk was. De meesten, waar bij ik ook behoor hebben n in twee uur gelopen van Barthlehiem tot de Grote Wielen.

Op uw vraag hoe of mijn vrienden en kennissen reageerden stuur ik u dit krantenknipsel.

Bovenkant van de pagina