Christoffel van der Goot

Beschrijving

Stoffel van der Goot is een zoon van een kantoorklerk. De jonge Van der Goot begint in de crisisjaren vanaf 1930 schaatshouten te maken voor verschillende schaatsenmakers: H. Nauta en K.E. de Vries uit IJlst en C.L. Nauta uit Heeg. Hij doet dat in een hok, dat achter het ouderlijk huis staat aan Uilenburg 3. Hier maakt en bewerkt hij de houten met een lintzaag en een schuurmachine.

Naast het huis van de familie Van der Goot is de schaatsenfabriek van K.E. de Vries gevestigd. Kort na zijn huwelijk in 1937 werkt Van der Goot een tijdje bij de IJlster scheepsbouwer Thymen Nooitgedagt, maar hij blijft ondertussen schaatshouten maken. Nadat de zoons Jan en Simon zijn geboren, verhuist het echtpaar omstreeks 1943 naar het ouderlijk huis aan het Uilenburg 3.

Met de schaatsenfabrikant Heero Nauta heeft Van der Goot een speciale regeling waardoor hij zelf ook complete schaatsen kan maken. Hij brengt de schaatsen onder eigen naam op de markt. Na aflevering van de houten krijgt Van der Goot een bepaald aantal schaatsijzers, die hij vervolgens van houten en leerwerk voorziet en met zijn eigen naamstempel ‘Chr. v.d. Goot Ijlst’ zelf verkoopt.

Ook met Willem de Vries ruilt hij houten voor ijzers. Soms werkt Stoffel van der Goot op uurbasis bij De Vries. In drukke tijden wordt Van der Goot bijgestaan door de schaatshoutmaker Jan Klienstra. Zo zijn er circa vijf à zes winters schaatsen gemaakt. Het lakken wordt door zijn vrouw gedaan. Daartoe is een lege bedstee ingericht met latten voorzien van groeven. Eerst worden de houten éénmaal zonder ijzers gelakt. Voor de tweede lakbeurt worden eerst de ijzers aangebracht, vervolgens wordt gelakt en daarna worden de schaatsen in de groeven gezet om te drogen. Het lakken gebeurt meestal op zaterdag en op zondag. Als het erg druk is, liggen de schaatsen ook wel op zolder en in de huiskamer. Na het drogen wordt het leerwerk van grossier Zandstra uit Sneek aan de schaatsen bevestigd. Tot slot wordt er op de schaatsen een reclame-etiket aangebracht. Het is gemaakt door de Hegemer kunstschilder Hans Madlener. Van der Goot en Madlener visten beiden graag en tijdens een ontmoeting op de Poelen bij Oudega (W) bood Madlener aan een schaatsetiket voor Stoffel van der Goot te maken.

Tijdens de eerste jaren van de Tweede Wereldoorlog wordt er goed verkocht. Een echte vetpot is de schaatsenfabricage evenwel niet. Daarvoor is het product te zeer afhankelijk van het weer. Tijdens een drukke periode worden er soms honderd paar schaatsen per week gemaakt. Stoffel van der Goot is aan het einde van de oorlog verdronken. Na zijn overlijden heeft zijn vrouw nog een laatste zending klaar gemaakt. Die was bestemd voor het grootwinkelbedrijf ‘Galerie Modernes’ in Amsterdam. De machines en gereedschappen zijn verkocht aan Zweitse Planting.

Bron

Van Glis tot Klapschaats, 2001

Produktie

Merktekens